Gudron cz. 3

Dobry gudron powinien w ogólności posiadać następujące własności:

• w 10 stopniach Celsiusa ma być zupełnie stężałym; pod działaniem ciepła ręki można go lekko ugniatać i daje się wówczas wyciągać w cienkie długie nitki;
• przy tym nie powinien lepnąć do palców, ani brudzić ręki;
• ma zachować elastyczność w obrębie znaczniejszej granicy temperatur;
• dopiero w temperaturze 40—50® C może spłynąć;
• trzymany nad płomieniem powinien zacząć się palić dopiero z chwilą, w której staje się płynny;
• roztopiony gudron, wrzucony do zimnej wody studziennej, ma w krótkim czasie stężeć w niej na masę o znacznej twardości;
• przełom stężałego kawałka gudronu powinien być muszlowy, 0 jednolitej barwie; smugi na niej dowodzą, że składniki gudronu nie zostały zmieszane w jednolitą masę.

Do sporządzenia potrzebnego nam gudronu używa się dzisiaj w pierwszym rzędzie asfaltu trinidad cpurć. Ponieważ on sam jako taki dałby materiał zbyt kruchy, dodaje się do niego jako topnika petrolasfaltu, a w ostateczności produktów destylacji łupka bitumicznego lub węgla brunatnego.

To Cię zaciekawi:

– nauki jazdy Lublin