Tłuczeń smołowany
Postępujący w szybkim tempie rozwój dróg asfaltowych pozostawił nieco w tyle drogi smołowe. Brak zainteresowania drogami smołowymi jest tym bardziej niezasłużony, że w wielu wypadkach tłuczeń smołowany mógłby z powodzeniem znaleźć szerokie zastosowanie przy budowie dróg szczególnie o ruchu szybkim i lekkim.
Przyczyna tego zaprzestania budowy nowych dróg smołowych tłumaczy się poniekąd tym, że koszt dróg asfaltowych, które bez wątpienia są trwalsze, nie o wiele jest większy od kosztu nawierzchni z tłucznia smołowanego. Zapominają jednak, iż drogi smołowe przewyższają pod jednym względem nawet drogi asfaltowe: są bardziej miękkie, równiejsze, elastyczniejsze i mniej śliskie z powodu znacznie lepszego wiązania się, można je o wiele dłużej wałować i budować bardziej płaskie. Po ostatecznym wykonaniu nie są tak twarde jak asfaltowe. Z tych powodów powłoki smołowane są przyjemniejsze w użyciu przy szybkim i lekkim ruchu.
Poza tym, co do trwałości, odporności i wrażliwości na zmiany pogody, tłuczeń smołowany mniejszą przedstawia wartość niż współzawodniczące z nim asfalty.
Sposób budowy
Tłuczeń smołowany można wyrabiać jedynie i wyłącznie przy pomocy metody mieszania.
Metoda przenikania (przepajania) zastosowana do budowy nawierzchni z asfaltu tłuczniowego daje niekiedy dobre wyniki.
Przy użyciu smoły jako lepiszcza metoda ta nie zapewnia dobrych rezultatów. Dlatego też do wykonywania dróg z tłucznia smołowanego stosować trzeba wyłącznie metodę mieszania. Zwarta i ścisła powłoka nie jest pożądana przy drogach smołowych. Przy upalnej pogodzie smoła robi się miękka i wówczas lepsza jest bardziej porowata powłoka, gdyż będące w niej szczeliny stają się rezerwuarami dla smoły, która pod wpływem ciepła wypływa z miejsc gdzie znalazła się w zbyt wielkiej ilości. Zawdzięczając temu unika się tak zwanego „pocenia się” powłoki tj. wydzielania się smoły na powierzchnię, co jest wysoce nieprzyjemną własnością niektórych dróg smołowych.
Nawierzchnie z tłucznia smołowanego wykonuje się w ten sposób jak z asfaltu tłuczniowego. Jedyna różnica polega na tym, że zamiast asfaltu bierze się smołę. Wiele zależy przy tym od jej gatunku. Z zasady należy dodawać do smoły, aby podnieść jej wartość pewną ilość bitumu naftowego. Domieszka ta wynosi od 10 – 30% zależnie od ruchu i położenia drogi.
Smoła nie nadaje się na drogi przechodzące przez wilgotne miejscowości. W czasie zimy posiada ona małą odporność, co może wpłynąć na rozmiękczenie powłoki drogowej, a nawet spowodować tworzenie błota.
Na budowę powłoki drogowej z tłucznia smołowanego powinien być używany tłuczeń o średnich wymiarach, z domieszką materiału wiążącego, składającego się z 80% smoły przedestylowanej przy 250° C. i 20% bitumu asfaltowego. Taki skład uważany jest za najracjonalniejszy.
Powłoka może mieć grubość 10 cm., w czym dolna 8 cm. warstwa bywa z nieco grubszego tłucznia, na przykład o wymiarach 3 – 4 cm. górną zaś 2 cm. robią z tłucznia o wymiarach 2 – 3 cm. Powierzchnię jest najkorzystniej powlekać bitumem asfaltowym.
Do wałowania tłucznia smołowanego nie trzeba używać ciężkich walców, pożądane są jednak walce o szerokich tylnych kołach. Najlepszy skutek osiąga się długim walcowaniem przy pomocy lekkiego walca. Podczas letnich upałów nie należy wałować w obiadowej porze, najlepsze godziny są wówczas ranne. Po uwałowaniu powłoka z tłucznia smołowanego nie powinna być oddawana zaraz do użytku. Pożądane jest kilka dni spokoju, aby materiały wiążące miały czas zastygnąć i nie nastąpiła pod wpływem ruchu zmiana kształtu nawierzchni.
Utrzymanie
Konserwowanie powłoki z tłucznia smołowanego polega na utrzymywaniu w dobrym stanie wierzchniej warstwy uszczelniającej. Jeśli udaje się ją utrzymać w należytym stanie, świadczy to, że powłoka jest wykonana udatnie.