Wymagania i rozwój dróg

Nowe wymagania ruchu drogowego

Dążenie do posiadania nawierzchni drogowej wolnej od kurzu i cichej jest niewątpliwie znakiem czasu. Nowoczesny szybki ruch stawia inne wymagania naszym drogom, niż wolny ruch z przed laty, a ze zmianą wymagań stawianych drogom oraz ich wytrzymałości, podniosło się również zainteresowanie sprawą drogową u ludności płacącej podatki.

Więcej niż kiedykolwiek, kwestia drogowa wysuwa się obecnie na pierwsze miejsce w życiu społecznym i gospodarczym kraju, a jej zadania są coraz rozleglejsze.

Naturalnym skutkiem ugruntowania się wielkiego znaczenia drogi, pod każdym względem, jest rozwój techniki budowy dróg. Albowiem wiedza ta, zaspakajająca jedną z ważniejszych potrzeb gospodarczych była do niedawna niewystarczająca i dziś dopiero wielu rozpoczyna swe studia w tej dziedzinie.

Zrobienie dobrego projektu drogi z punktu widzenia techniki nie jest bynajmniej rzeczą łatwą, a również nie jest proste zadanie dobrania najbardziej celowej i taniej konstrukcji do budowy danej nawierzchni.

Na ogół można zauważyć, że czynniki, którym powierzona jest troska o środki materialne na budowę i konserwację dróg, jak również ci, którzy nią kierują pod względem technicznym, przeżywają obecnie ciężkie chwile, patrząc na wzmaganie się ruchu i jego szybkości na naszych drogach. Wielu przypuszcza, że ratunek znajduje się w zastosowaniu materiałów bitumicznych do budowy dróg.

Wykorzystanie asfaltu i smoły dla budowy dróg już dowiodło, że w wielu wypadkach oczekiwania spełniły się doskonale.

Rozwój stosowania asfaltu prasowanego (ubijanego)

Okres asfaltowy rozpoczął się właściwie już od roku 1849, kiedy to francuski inżynier Marion odkrył w pobliżu Traversu (Kanton Neuchatel w Szwajcarii) pokłady asfaltu naturalnego i tam po raz pierwszy zastosował ten materiał do budowy dróg. Z tych właśnie okolic wywodzi się asfalt prasowany.

Jeżeli będziemy śledzili dalsze etapy rozwoju asfaltu, to już w roku 1854 widzimy go jako bruk na ulicy Bergere w Paryżu. Był to mielony asfalt naturalny, dalej szczegółowo opisany jako asfalt prasowany. W roku 1868 rozpoczynają stosowanie asfaltu w Londynie, w roku 1877 w Berlinie i w roku 1883 w Amsterdamie.

Warto zauważyć, jak rozmaicie postępował rozwój asfaltu prasowanego w poszczególnych krajach. Podczas gdy w Londynie i Paryżu znalazł małe zastosowanie, dzięki konkurencji bruku z kostki drewnianej, w Berlinie i innych miastach Niemiec pokryta nim została wielka ilość ulic.

Powodów coraz mniejszego używania asfaltu prasowanego należy szukać w wysokiej jego cenie. Jest on dużo droższy, niż inne nowoczesne rodzaje asfaltu, a nie posiada przy tym własności, które mimo wszystko zapewniłyby mu pierwszeństwo. Tylko przez zredukowanie cen surowca tj. asfaltu naturalnego mogą poprawić się jego widoki na przyszłość. Na razie asfalt ubijany stał się już tylko pionierem asfaltu piaskowego.

W krajach, które posiadają własne złoża naturalnego asfaltu, być może różnica kosztu nie jest tak wielka. I właśnie z tej racji w Ameryce i Anglii budują bardzo mały procent ulic asfaltowych z asfaltu ubijanego. W Europie jest on najbardziej znany, szczególnie w Niemczech znalazł szerokie zastosowanie.

Należy jednak zaznaczyć, że asfalt prasowany, jako bruk uliczny, cieszy się największym uznaniem. Inne rodzaje nawierzchni asfaltowych znajdują częstsze zastosowanie przy budowie dróg, podczas gdy niektóre z nich, a przede wszystkim asfalt piaskowy, nadaje się specjalnie na bruki miejskie.