Podłoże piaskowe – wykonanie
Wspomniano już poprzednio, że do wyrobu asfaltu piaskowego potrzebne są kosztowne i skomplikowane urządzenia. Dzieje się to dlatego, że mineralne składniki mieszaniny muszą być wysuszone, wyczyszczone a również i podgrzane do wysokiej temperatury, oddzielnie od bitumu, który także musi być doprowadzony do wysokiej temperatury. Mieszanie kamiennych składników z bitumem i materiałem wypełniającym powinno odbywać się w szybkim tempie i musi być wykonane bardzo dokładnie.
Między innymi, potrzebna jest maszyna mogąca doprowadzić piasek do temperatury 170° C., a jednocześnie która by odciągała brud i pył i przesiewała je. Podgrzewanie odbywa się zwykle w suszarce, mocno nagrzewającej się, topienie zaś bitumu w specjalnych kotłach, w których temperatura sięgać musi 200° C.
W końcu muszą być obydwa materiały odważone i dokładnie ze sobą wymieszane w specjalnie skonstruowanych korytach do mieszania z mieszadłami (tzw. paddle mixer), tak, ażeby każda mineralna cząsteczka otoczona została bitumem.
Urządzenia do mieszania muszą być tak zbudowane, ażeby praca odbywała się w szybkim tempie. Mieszanina na warstwę wiążącą musi być przygotowana w ciągu 40 sekund, a na powłokę asfaltową w ciągu 60 sekund. Tylko przy prędkim mieszaniu można dziennie wykonać większe powierzchnie.
Wydajność urządzeń mieszających oblicza się w tonach i godzinach.
Transport
Ważną czynnością przy układaniu wałowanych bruków asfaltowych jest przewożenie ciepłego materiału. Wychodzi on z maszyny mieszającej, mając temperaturę 175 C. i musi posiadać w czasie rozpościerania go po drodze co najmniej 165 C. Aby uniknąć dużej straty ciepła, stosowane są specjalne środki transportowe. Mogą być używane zwykłe samochody ciężarowe, przykrywane wełnianymi kocami. Przewożenie mieszaniny na dalsze odległości, szczególniej w zimniejszych porach roku, powodować może zbyt duże straty ciepła. Aby temu zapobiec, używają w Amsterdamie specjalnych wozów zaopatrzonych w ściśle przylegające pokrywy i podwójne ściany.
Przewożenie mieszaniny powinno odbywać się szybko. Jest to jedno z ważniejszych wymagań dobrze zorganizowanej roboty. Im prędzej odbywa się transport, tym mniejsze są straty ciepła. Przy większym oddaleniu maszyny mieszającej od miejsca roboty, niezbędna jest duża szybkość przewozów, ażeby uniknąć zbyt wielkiej ilości środków transportowych, co przy mniejszej szybkości byłoby koniecznym dla zabezpieczenia regularnej pracy.
Wykonywanie nawierzchni
Po ukończeniu przygotowania mieszaniny asfaltu piaskowego natychmiast należy przystąpić do wykonywania powłoki lub też warstwy wiążącej. Jeśli dzień jest chłodny, mieszanina po wysypaniu z maszyny musi być przykrywana, aby nie ostygła.
Ciepłą mieszaninę prędko rozwożą taczkami po miejscach roboty, tam równomiernie rozpościerają, rozgarniając grabiami, przy czym boczne pasy nawierzchni najpierw powinny być mocno ubijane, gdyż walcami nie można ich dostatecznie uwałować. Następnie powłoka bywa lekko przewałowana ręcznym walcem, po czym dopiero odbywa się silne wałowanie ciężkim walcem, najlepiej walcem tandemem mającym koło za kołem.
Wałowaniem nie można osiągnąć zupełnego uszczelnienia. Dzięki ruchowi następuje dalsze ugniatanie (komprymowanie) jednak nie w tak wielkim stopniu jak przy asfalcie ubijanym. Po wałowaniu posypuje się powłokę cementem, a potem zamiata, ażeby zapełnić cementem istniejące jeszcze w powierzchni otworki.
Falowanie nawierzchni
Wałowanie powłoki asfaltowej wymaga wielkiej uwagi i staranności, aby nie dopuścić do tworzenia się fal. Występują one łatwo na powierzchni w czasie roboty, a jeśli już utworzą się fale na powłoce, to pod wpływem ruchu będą się stale powiększały.
Tworzenie się fal na powłoce asfaltowej stanowi wielką wadę tego doskonałego bruku. W czasie budowy trudno jest nie dopuścić do tworzenia się fal, gdyż falowanie powłoki wywołane zostaje rytmicznym ruchem walca. Należy starać się, aby wałowanie nie odbywało się tylko w jednym kierunku, lecz ażeby walec co jakiś czas jeździł skośnie po powierzchni i zataczał łuki. Ten ostatni ruch o tyle jest wskazanym, że prostuje również drobne nierówności, powstające przy wałowaniu w kierunku prostym.
Prevost Hubbard, znany rzeczoznawcza w dziedzinie budowy dróg asfaltowych, podaje w swoim sprawozdaniu na ostatnim międzynarodowym kongresie drogowym, 12 powodów tworzenia się fal. Ze względu na to, że zagadnienie to jest bardzo ważne, a wnioski jego oparte są na dużym doświadczeniu, podajemy je poniżej:
Tworzenie się fal powodują:
Wady podłoża:
1) Niewystarczająca siła nośna (zdolność nośna), co może powodować zmianę wytrzymałości podłoża.
2) Nierówności profilu, powodujące niejednakową grubość nawierzchni i jako skutek nie-równomierny rozkład ściskania.
3) Zwartość górnej powierzchni podłoża, co umożliwia przesuwanie się powłoki po podłożu.
Wady mieszaniny:
4) Używanie jednego ze zbyt miękkich bitumicznych materiałów, ze względu na klimat, rodzaj ruchu i wielkość ziaren składników mineralnych mieszaniny.
5) Użycie za wielkiej ilości bitumicznego materiału wiążącego.
6) Za drobne składniki mineralne w stosunku do rodzaju i ilości materiału bitumicznego, co powoduje utworzenie się zbyt słabej mieszaniny.
7) Za duża ilość składników mineralnych o powierzchniach nie ostrych.
Wady budowy:
8) Nierówności w powierzchni, spowodowane złym rozmieszczeniem kamieni, albo złym wałowaniem, lub też niejednolitością mieszaniny.
9) Za małe sprasowanie w pierwszym okresie wałowania. Przyczyną tego może być: zbyt lekki walec, niewystarczające wałowanie, albo za duże ostudzenie mieszaniny lub na koniec zbyt wielka grubość warstwy, aby od razu cała mogła być dobrze uwałowana.
10) Wadliwe wykonanie styków dwóch części roboty.
Przyczyny poboczne:
11) Zanieczyszczanie drogi przez samochody zbyt wielkimi ilościami olejów i lotnych materiałów, które wsiąkając powodują zmiękczanie się materiałów wiążących (lepiszcz).
12) Ulatnianie się gazów, tworzących się pod powłoką, co również robi lepiszcze nienormalnie miękkim.