Utrzymanie dróg asfaltowych

Asfalt ubijany

Utrzymywanie dróg z asfaltu ubijanego ogranicza się do usuwania odłamków, które mogą powstać z biegiem czasu na cieńszych miejscach lub też na skutek pęknięć betonowego podłoża. Dowiedzione jest, że asfalt ubijany leżący kilka lat staje się tak twardy i ścisły, że wszelka rysa powstająca w betonie zjawia się również i w powłoce asfaltowej.

Każde pęknięcie ma kształt nieprawidłowy i zazwyczaj powoduje miejscowe obłamywanie się powłoki. Tego rodzaju miejsca muszą być wyrąbywane na całej grubości i po usunięciu odpadków, wypełnione asfaltem lanym lub sproszkowanym asfaltem ubijanym.

Poza tym dla utrzymania nawierzchni z asfaltu ubijanego nie są potrzebne żadne specjalne sposoby konserwowania. Może on leżeć aż do chwili ostatecznego zużycia się, co jest określone warstwą o grubości 1 cm. Kiedy powłoka jest już tak cienką, że naprawy stają się zbyt wielkie i gruntowne, to nadchodzi już czas przystąpienia do ułożenia nowej powłoki. Asfalt ubijany zrywać można bardzo łatwo, gdyż nie przywiera on mocno do swego podłoża betonowego. Pozostałe kawałki asfaltu ubijanego po przetopieniu bywają powtórnie użyte do wyrobu asfaltu lanego.

Asfalt płytowy

Ten rodzaj asfaltu nie wymaga również żadnej specjalnej konserwacji. Może się zdarzyć wypadek, że w krótkim czasie po położeniu zaczynają pękać pojedyncze płyty różnego wyrobu. Zniszczone płyty bardzo łatwo można wyrąbać i zastąpić nowymi. Należy zwracać uwagę, aby nowe płyty miały grubość tę samą co już nieco zużyte płyty nawierzchni.

Bruk z bloków asfaltowych, które są grubsze od płyt znacznie trudniej naprawiać, niż asfalt płytowy. Bloki, dzięki zawartości kamieni, nie tak łatwo rozpadają się pod uderzeniami łomów, jak na przykład płyty asfaltowe, dzięki czemu znacznie trudniej usuwać je z nawierzchni. Kiedy rozpoczyna się obłamywanie się bloków na szwach i następuje moment w którym nierówności stają się zbyt wielkie, należy przystąpić do przełożenia bruku. Można położyć nowy, lub też na starej nawierzchni uwałować nową powłokę z asfaltu piaskowego.

Asfalt lany lub smarowany

Również i ten rodzaj asfaltu nie wymaga żadnych specjalnych zabiegów: trzeba tylko łatać przedwcześnie zużyte miejsca i ewentualnie odnowić powłokę, jeśli zużycie doszło już do określonej granicy.

Asfalt piaskowy

Asfalt ten jak i wszystkie inne ścisłe bruki asfaltowe nie potrzebuje prawie konserwacji. Przy podłożu betonowym może zdarzyć się, że pęknięcie podłoża wywoła również pęknięcie powłoki z asfaltu. Dopóki pęknięcie nie stanowi przeszkody dla ruchu, nic należy go ruszać, gdy jednak zacznie się powiększać usuwa się zniszczoną powierzchnię i zapełnia to miejsce taką samą mieszaniną jak pierwotna, ubijając lub wałując dokładnie.

To samo należy robić, gdy po pewnym czasie tworzą się dziury w bruku lub też z przyczyn zewnętrznych trzeba wstawić nowe kawały asfaltu. Przy wstawianiu łat nie należy zapominać pokryć płynnym bitumem brzegów dziur, aby zapewnić możliwie silne związanie łat ze starą powłoką. W czasie budowy nawierzchni pożądanym jest zachowywać kawały mieszaniny w kształcie płyt, które następnie po podgrzaniu mogą posłużyć do napraw. Przy tym należy baczyć, aby te kawały były nieprzepalone i jednolite w swoim składzie.

Beton asfaltowy

Sposoby konserwowania betonu asfaltowego są identycznie te same co asfaltu piaskowego. Jedynie przy dużej zawartości tłucznia pojawiają się łatwo w powłoce cienkie miejsca, w których prędko utworzyć się mogą doły. Tego rodzaju miejsca należy natychmiast naprawić, lekko smarując ciepłym bitumem i pokrywając piaskiem. Zresztą można również używać powłokę z betonu asfaltowego, nie stosując żadnego z powyższych sposobów utrzymania.

Tłuczeń asfaltowany

Nawierzchnie z tego rodzaju asfaltu wymagają utrzymywania w dobrym stanie wierzchniej warstwy uszczelniającej, która jednocześnie jest jedyną warstwą zużywającą się. Konserwowanie tej warstwy pozwala na utrzymywanie powłoki w jej pierwotnej grubości, dzięki czemu wytrzymałość jej prawie nic nie traci na wartości.

Jak często trzeba powlekać nawierzchnię świeżą warstwą ciepłego bitumu, zależy to w każdym poszczególnym wypadku od warunków pracy danej drogi. Środkowy pas jezdni zużywa się więcej niż pasy skrajne, dlatego też wymaga częstszej konserwacji. Tylko przy dużym i ciężkim ruchu trzeba co rok smarować powłokę, aby utrzymać w dobrym stanie warstwę zużywającą się. W wielu wypadkach wystarcza jednak robić to co 2 lub 3 lata, i to nie na całej szerokości.

Makadam asfaltowany

Asfalt ten przy konserwacji wymaga takich samych zabiegów co tłuczeń asfaltowany. Pomimo to nierówności powstają w nim prędzej. Latem przeważnie usuwa się je, zasypując bitumowanym grysikiem i mocno wałując walcem parowym.

Należy wykonywać te czynności starannie, nie używając za dużo grysiku i specjalnie zwracać uwagę na wyrównywanie powierzchni, aby nie dopuścić do utworzenia się wypukłości na miejscu dawnych dziur. Po uwałowaniu miejsca naprawione trzeba jeszcze posmarować bitumem i posypać piaskiem. Następnie, pożądane jest powleczenie bitumem całej powierzchni. Przy dużych nierównościach lepiej jest wyrąbać dziurę na całą lub połowę grubości powłoki, a po zapełnieniu jej tłuczniem polać bitumem, w ten sam sposób jak robią przy wykonywaniu nawierzchni.