Terowanie wewnętrzne
Asfalt sztuczny nie nadaje się do wykonywania nawierzchni chodników i dróg z powodu małej odporności na działanie słońca i na zużycie mechaniczne. Natomiast wynaleziono inny, bardzo się dziś rozpowszechniający sposób utrwalenia nawierzchni ulic terem. Rodzajów postępowania mamy kilka.
Księgarnia Wydawnictwa Naukowo Technicznego WNT
Na wierzchnia np. składa się z dwóch warstw, dolną wykonuje się z grubego żwiru o kamykach wielkości pięści, pochodzących ze skał twardych, ale porowatych, przed użyciem podgrzewa się je i usypuje w figury, które polewa się terem. Gatunek tegoż bywa najrozmaitszy. Polewaną terem figurę przerzuca się łopatami by ciecz jednostajnie rozeszła się po całym stosie kamieni, po spreparowaniu usypuje się je warstwą o grubości 15 cm na należycie odwodnionym i ubitym podłożu i walcuje się ciężkim walcem, pod którym kamienie tworzą warstwę zbitą i równą, na nią usypuje się następnie drugą z drobnego żwiru preparowanego tak, jak po przednio.
Warstwę tą wałkuje sic ponownie, w końcu zaś posypuje się ją drobnym ostrym piaskiem. W ten sposób sporządzoną jezdnię oddaje się dopiero po około 8 dniach do użytku. Okazuje ona dużą trwałość i wytrzymałość, którą z jednej strony zawdzięcza twardym kamieniom, z drugiej także własności teru, nadającego pokładowi pewną elastyczność i nieprzemakalność, nadto rozciągnięte kawałki kamienia wiążą się terem tak, że me powstaje kurz uliczny.
Zależnie od środka użytego do terowania takie utrwalenie toru jezdnego może być maziowe albo smołowe.