Specjalny papier

Drugim składowym materiałem jest papier, który układa się na sobie w czterech warstwach, sklejanych cementem drzewnym. Papier jest specjalnie na ten cel w papierniach przyrządzany; ma on być mało klejony, porowaty, barwę ma szarą, a grubość jego odpowiada grubości papieru pakunkowego. Sporządza się go w rulonach dowolnej długości, a szerokości 1 do 1,50 m. Papier ten może być zastąpiony papą. Pokrycie wykonuje się tylko przy zupełnej pogodzie, inaczej papier się zamoczy i podrze, cement me będzie właściwie działał itd.

Przede wszystkim na szalowaniu usypuje się suchy, drobno przesiany piasek jednostajną warstwą o grubości 2 – 3 mm, ma ona izolować w zupełności pokrycie od konstrukcji dachowej, dzięki temu ruchy dachu, powstające wskutek zsychania się drzewa lub z jakichkolwiek innych przyczyn, nie udzielają się cementowi drzewnemu i nie powodują w rezultacie fałdowania papieru lub porysowania pokrycia i idącej za tym nieszczelności. Na tak przygotowanym podkładzie rozwija się rulony papieru, które biegną od jednego okapu przez grzbiet do drugiego i to prostopadle do nich; w ten sposób rozpościera sic zwój za zwojem, a brzegi ich przykrywa się wzajemnie na około 15 cm i w tym pasie zlepia się je cementem drzewnym.

Wynalazca nie radzi lepić tych spojeń w pierwszej tzw. dolnej warstwie papieru, jak również zaleca pozostawić ją od spodu nieterowaną, gdyż rozgrzany działaniem promieni słonecznych cement, przesiąkając ku dołowi, sam je tam kiedyś zlepi.